เธอสูญเสียเงินเดือนทั้งหมด…แต่ชนะโชคกลับ

ฉันเคยคิดว่าโชคเกิดกับคนอื่น แล้วฉันนั่งบนดาดฟ้าชิคาโกตอนตีสามโมงเช้า สังเกตของงานฟูซีอูเฟสต์ครั้งที่สิบสาม หน้าจอเปล่งแสงทอง เดลเลอร์ไม่สนใจว่าฉันเหลือพอหรือเปล่า? มันไม่ใช่การพนัน

มันคือพิธีกรรม

ฉันเติบโตมากับกลองละตินในกระดูกและศิลปะบนลมหายใจ แม่สอนฉันว่าความสุขไม่ได้ซื้อ—มันถูกยืมมาจากพิธีกรรมกลางคืน ไหลผ่านเหมือนควันเครื่องหอมในตรอกวัด เมื่อ RNG เล่น “xián” ในรอบที่ห้า ฉันไม่มอบ มันเพิ่มสองเท่า—ไม่ใช่วิตกกังวล แต่มันรู้สึกเหมือนบ้าน

โชคไม่อยู่ในโอกาส

ขอบบ้านอยู่ที่5% การจ่ายรางวัลคือ8:1—but ไม่มีใครพูดถึงเรื่องนี้อีกแล้ว คนพูดถึงชัยชนะที่รู้สึกเหมือนยายของเธอขณะเฉลียนปีใหม่ เพราะฉันตามรูปแบบ—notแนวโน้ม แต่จังหวะ: zhuangs สามครั้ง? yes. สี่? no.ห้า? maybe.

อย่าไล่ตามชัยชนะ

เธอจับมันเมื่อมันเงียบ—notดัง

นี่ไม่ใช่เกม

นี่คือเรขาคณิตศักดิในเคลื่อนไหว: การหมุนครั้งหนึ่งเป็นคำภาวนา การขาดทุนเป็นการถวาย การชนะ—พร้อมคำอวยพรจากวัฒนธรรมที่บอกไว้ว่าอย่าแตะต้อง