คาสิโนที่ไม่ต้องการชัยชนะ

ฉันไม่ได้ตั้งใจจะเป็นผู้เสี่ยง ฉันแค่เป็นแม่ ที่เขียนระบบเกมบนรถไฟกลางคืนจากไคโรถึงโคเปนเฮเกน เพื่อเข้าใจความโชคในโลกที่ขายความหวังเป็นข้อมูล ลูกสาวถามว่าทำไมเราจึงเล่น—แล้วฉันก็รู้ว่า: ไม่มีใครชนะด้วยโอกาส พวกเขาชนะด้วยการเลือก ในยามทองก่อนรุ่งเช้า เมื่อผู้แสวงคนสุดท้ายจากแสงเทียนในวิหารเก่ากลายเป็นคาสิโน ฉันเรียนรู้รูน—not เครื่องหมุน เฮดของบ้านคือ45.8%? Fine. สิ่งสำคัญคือการหายใจระหว่างการหมุน—การนั่งเงียบหลังความพ่ายแพ้ ฉันหยุดตามล่อรางวัลใหญ่แทนที่จะเก็บรวบรวมเศษซาก: เสียงหัวเราะของลูกสาวก้องสะท้อนผ่านกลุ่ม Discord ในเวลา3โมงเช้า; มือของผู้เฒ่าวาง Rs.10 บนวงล้อเหมือนเครื่องบูชาให้เทพเจ้าแห่งความทรงจำ ไม่มีโฆษณาใดขายตรงนี้—มีเพียงเรื่องราวที่ส่งผ่านคำอธิษฐาน