ทำไมเกมโจรสลัดถึงรู้สึกเหมือนงานเลี้ยง?

ฉันใช้เวลาห้าปีพัฒนาเกมออนไลน์ โดยเฉพาะในแนวโจรสลัดและวิกิ่ง เมื่อเห็นเกมใหม่ที่ออกมาพร้อมการต่อสู้บนทะเลครั้งใหญ่แต่ไม่มีรายละเอียดทางประวัติศาสตร์เลย หัวใจของผู้พัฒนาอย่างฉันก็ร้อนรน เหตุผลไม่ใช่ว่าฉันเกลียดความสนุก แต่เพราะความสนุกควรไม่มาพร้อมกับการขาดเนื้อหา

ลองดู Foxy Seas: Gold Rush เกมมือถือที่กำลังฮิต มีเอฟเฟกต์สดใส เหรียญทองหล่นจากฟ้า และเสียงตะโกน “Avast!” จากผู้บัญชาการปิด AI ทุกสามวินาที มันเรียบร้อย อารมณ์ขัน สุดเพลิน… แต่ห่างไกลจากประวัติศาสตร์เรือเดินสมุทรจริง

การหลอกตาของความลึก

เกมโจรสลัดส่วนใหญ่ให้แค่ ‘ความแท้จริงเชิงภาพ’ เพียงอย่างเดียว เช่น เรือไม้มีจระเข้น้ำเงินสลักไว้หน้าเรือ ธงคล้ายธงโจรสลาด… แต่มันไม่มีอะไรสะท้อนเทคนิคการเดินเรือ การค้าขายระหว่างประเทศ หรืออำนาจอาณานิคมจริงๆ

ในความเป็นจริง การปล้นเรือไม่ใช่แค่ตามหาขุมทรัพย์ มันคือการเอาชีวิตรอดภายใต้สภาพแวดล้อมโหดร้าย: อัตราโรคซึมเศร้า (scurvy) สูงกว่า 50% มีการรวมกลุ่มโค่นนายพลบ่อยครั้ง และการนำทางอาศัยดวงดาว—not GPS

แต่มันกลับถูกแทนที่ด้วยคำพูดแบบเดียว: “หาขุมทรัพย์ฝังอยู่ใต้อาคาร!” โดยแทบไม่มีใครคิดว่าโจรสลัดทำเงินจากตรงนั้นจริงๆ

กลไกที่แท้มองไม่เห็น (แต่มีเสน่ห์มาก)

ตรงนี้แหละที่ผู้พัฒนาโก่งคอ: เขาเปลี่ยนระบบซับซ้อนให้กลายเป็นแรงกระตุ้นโดปามีน แทนที่จะสอนผู้เล่นคำนวณตำแหน่งละติจูดโดยใช้มุมมองเต็มดวงดาวหรือจัดสรรอาหารตลอดหลายสัปดาห์กลางทะเล—ระบบอาจชวนตื่นเต้นได้อย่างมากหากทำได้อย่างถูกต้อง—พวกเขาให้อะไรมาแบบกดแล้วได้อะไรเลย เช่น กดปุ่ม ‘ไปทางตะวันออก’

และใช่… ฉันเองเคยทำแบบนี้เช่นกัน ในช่วงแรกของเส้นทางอาชีพ เราใช้งานผลตอบแทนแบบสุ่ม เพราะมันสะดวกกว่าการทำซิมูเลชันห่วงโซ่อุปทานจริงๆ

แต่มีจุดพลิกโฉมอง่ายๆ: กลไกที่แท้มักจะ ‘เบื่อ’ ในสายตาคนธรรมดา—but เมื่อบอกอย่างถูกต้อง มันกลายเป็นภาพยนตร์

ลองจินตนาการเกมหนึ่งที่ crew เริ่มน้อยใจเพราะอดอาหารหลังจากสี่สัปดาห์กลางทะเล หากคุณไม่มีแผนการค้าในเมืองพอร์ตก็อร่อย, Trieste จะเกิดแรงกดดันจากสภาพอากาศกระทบความเร็วและการปฏิบัติงานของเรือ—ระบบที่อ้างอิงข้อมูลสภาพอากาศศตวรรษที่17

สิ่งเหล่านี้ไม่ง่ายเท่าตำรา—แต่มันสร้างแรงกดดันเชิงอารมณ์จากการดำรงอยู่

เราสามารถสนุกกับสาระได้อย่างไร?

แน่นอน—and มันเริ่มจากการออกแบบอย่างโปร่งใส:

• แทนรางวัลอภินามแบบปลอม โดยระบบบริหารทรัพยากรสำคัญ เช่น การซื้อเครื่องหมายเสาหลัก ก่อนฝนตกหนัก
• นำระบบนำทางตามประวัติศาสตร์ มาเป็นปร问题ภายใน mini-game แทนเหตุการณ์แบบสุ่ม
• จำลองความเสี่ยงตามประวัติศาสตร์ โดยไม่อ่อนไหวไปหมดจนละลายบรรยากาศ
• ให้แต้มสำคัญในการดำรงชีวิต—not เพียงแค่อยู่ในกำไร
• อ้างอิงจากบัญชีย้อนหลังและการบรรยายของกองเรือจริง ๆ
• เรื่องราวฐานบนโครงสร้างทาง vănศึกษาแทนคำหยาบคายธรรมดา
• การออกแบบไม须สมบูรณ์แบบ — เพียงแค่มากำหนดน้ำใจและความหมายเท่านั้น
  
  
  

  สร้างโลกแห่งความเข้าใจใหม่ว่า เมื่อเราเคารพประวัติศาสตร์ในฐานะแหล่งกำเนิดเนื้อหา chứไม่ใช่อุปกรณ์ตกแต่ง ก็จะสามารถสร้างโลกเสมือนได้อย่างทรงพลังแม้ว่าจะสวยงาม

  
  
  

  คราวหน้าเมื่อลองเล่นเกมโจรสลดใด ๆ สักครู่ พึงถามตนเอง: “ฉันกำลังได้อะไรมาจากการเล่น?”
  เพราะบางคราว มันอาจมากกว่าแค่วางแผน – มันอาจกลายเป็นภูมิปัญญาสำหรับคนรุ่นอนาคต