Mula Sa Zero Hanggang Hari ng Kanser: Aking Pagkabuhay sa Fuxi Feast

Nakakamot ako noon na ang kahapon ay walang pumapalagay—parang sasakyan na hindi dumadaan. Pero noong isang gabi matapos ang mahabang trabaho, buksan ko lang Fuxi Feast sa phone ko nang walang anumang inaasahan.

Ang gabing iyon ay nagbago lahat.

Unang Taya, Bawal Na Takot

I-click ko ‘Taya’ parang isang hamon—Rs. 10 sa ‘Banker’. Walang kabuluhan. Tanging ingay sa dilim. Pero biglang… sumilip ang screen ng mga gintong particle. Panalo.

Hindi marami—Rs. 25 lamang—but parang may sinabi: Ikaw pa rin dito.

Yung maliit na spark? Iyon mismo yung simula ng bawat magandang run—not sa pangarap ng jackpot, kundi sa maliit na tapat.

Disiplina Ang Aking Lihim na Sandata

Hindi ako dito para ipagtapon ang gambling bilang escape—I’m here to say: maglaro nang maayos o huwag maglaro talaga.

Matapos matalo Rs. 400 nung isang madilim na gabi (oo, ako yun), nilikha ko sariling batas:

• Max Rs. 800/araw (isang ulam).
• Huwag sundin ang pagkalugi—umalis kung nakakababa.
• Gamitin ang free spins para subukan bago lumuwag.

Hindi ito tungkol sa pera—itong kontrol. At ano ba? Kapag tumigil akong humuli ng nawala… nagsimulang manalo ako ng totoong sandali.

Ang Sandali Na Nagbago Sa Akin — Hindi Pera,

The Sandali Na Nagbago Sa Akin — Hindi Pera, The Gabing May Mga Gintong Streaks The Gabing May Mga Gintong Streaks Narating ko ito noong ‘Fuxi Festival Nights’—isang limitadong promosyon na may double payout at mga animasyon tulad ng mga firework sa loob ng phone ko. Pinalaki ko lang, nakatuon lamang sa ritmo—not results—and biglang… tatlong panalo nagsunod-sunod sa Banker. Bawat panalo ay dalblin ang bet hanggang wala… Rs. 12,000 pumasok sa aking account. Hindi lang pera—itong patunay: Ako ay naroon. Pero mas maganda? Hindi ako bumalik pa. Lumayo akong masaya tulad siya’y ibinigay sakin ang pag-asa instead of cash.

Bakit Hindi Lang Kaluguran?

The totoo? Walang luck kapag walng atensyon at intensyon. The laro ay nagbibigay-boto sa pasensya—the kind na nakikinig pagitan ng galaw—and emosyon—the kind na sabihin: ‘Okay ako kahit talo’ habambuhay pero patuloy gumagalaw kasama yang apoy sa puso mo. Kaya nga Fuxi Feast ay hindi lang laro—itoy ritual: a weekly reset, a chance to breathe, a space where joy is earned through presence, together with others who know what it feels like when light flickers back on after darkness.