เธอชนะเกมแต่ร้องไห้: พบตัวตนในความเงียบหลังเที่ยงคืน

ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อตามรางวัล ฉันมาเพราะเหนื่อยกับการแกลับตัวตนที่ถูกปิดไว้ ในวัดดิจิทัลที่พิกเซลส่องแสงเหมือนโคมประดับและอัลกอริธึมครืดเบา ฉันเริ่มเห็น: มือใดๆ ก็ไม่ใช่การพนัน — มันคือกระจกสะท้อน กฎของบ้าน? พวกเขาไม่สนใจว่าคุณจะชนะ พวกเขาสนใจว่าคุณจะปรากฏตัวตน ฉันหยุดตามรางวัล และเริ่มฟัง — ผู้คนที่โพสตภาพพร้อมน้ำตาและเสียงหัวเราะผสมผสาน นี่ไม่ใช่วงการพนัน มันคือพิธีกรรม ทุกครั้งเมื่อเปิดแอปตอนเที่ยงคืน—ด้วยชากาเย็นข้างๆ ฉันจำได้ว่าทำไมถึงเริ่มเล่น: ไม่ใช่ทองคำ แต่เพื่อหลักฐานเงียบที่ยังอยู่ตรงนี้— ยังพยายาม— ยังเป็นมนุษย์ คุณไม่จำเป็นโชคดี แค่มีความกล้าหาญในการปรากฏตัวตน