Isang nagawa mula sa South Side ng Chicago, natutunan kong ang tadhana ay hindi nag-iisa—ito ay gawa ng tapat na pagtitiyaga. Sa mga gabi, sinubukan kong manalig sa bawat maliit na pagkakatawan.

Isinilid ko ang paghahanap ng tagumpay bilang karanasan—naging pagsisikat sa gabi, hindi na pagsisigaw. Ang kapayapaan ay nagsimula nang tumigil akong magtaya at maging malinaw.

Noong una kong dumaan sa baccarat, hindi ako naglalaro para sa pera. Natutunan kong ang kapayapaan ay nasa pagiging malakas—hindi sa panalo.

Nag-isip ako na ang panalo ang lahat, ngunit sa pagkawawa at pagtigil sa baccarat, natuto akong mahanap ang kapayapaan sa pagpatawar. Ito ang kwento ko tungkol sa pag-ibig sa kaguluhan.

Natuto akong ang tagumpay ay hindi lang tadhana—kundi pagpili. Sa pagmumonitor ng digital na liwan, nalaman kong ang totoong biyaya ay nasa paghinto sa pagitan ng mga kamay, hindi sa jackpot.